و من همیشه‌ی خدا حذر را انتخاب می‌کنم.

«تیرباران است

یا تسلیم باید

یا حذر»

این را سعدی در مورد عشق گفته. من ولی بعد از جلسه‌ی امروز با مدیر جدید برنامه‌ریزی شرکت، توی آسانسور خطاب به همکارهایم گفتم. چون این چند روز دیده‌ام که آدم‌ها دوباره چطور به هزاران سال قبل برگشته‌اند. تیردانشان را پر کرده‌اند و تیرها را پیوسته و بی‌هدف به هر سو پرتاب می‌کنند و از تماشای بدن‌های خونین و بی‌جان هم‌نوعانشان لذت می‌برند و به افروختن آتش خشم و کینه، حریص‌تر می‌شوند. آقای ی آه کشید. آقای ب خندید و گفت بی‌شرف‌اند و من گفتم که از نوع بشر ناامید شده‌ام باز. رئیس اگر بود، می‌گفت: مگه خدایی؟ اما نبود و بیمار بود و این‌طرف آدم‌ها روزهای باقی‌مانده از عمرش را می‌شمردند.